Galiza: Ata che dan de prestado a veira por onde camiñas ... Galiza As formiguiñas van levando a súa mantenza pra o canastro, dunha beira a outra do sendeiro ata o seu formigueiro. Espoñéndose a ser trepadas, polos que van indo con grandes chancos. Sen parar de carrexar millo pro canastro O seu niño non o deitará unha tempestade calquera. Galiza probe e despreciada coma sempre, coma unha formiguiña, Rosalía. Cedo espertarás sen dúbida. Teus irmáns cataláns turrarán de ti Sorride formiguiñas , que os tempos son chegados. Xa non haberá chancos con chatolas que convosco poidan Sorride enxebres, sorride galegos. Foto : Santomé, canastros no Fondo Lugar (setembro 2018) Moradelha editora
