Dito 9: Galiza

Galiza: Ata che dan de prestado a veira por onde camiñas ...


Galiza

As formiguiñas van levando
a súa mantenza pra o canastro,
dunha beira a outra do sendeiro
ata o seu formigueiro.

Espoñéndose a ser trepadas,
polos que van indo con grandes chancos.
Sen parar de carrexar millo pro canastro
O seu niño non o deitará unha tempestade calquera.

Galiza probe e despreciada coma sempre,
coma unha formiguiña, Rosalía.
Cedo espertarás sen dúbida.

Teus irmáns cataláns turrarán de ti
Sorride formiguiñas, que
os tempos son chegados.

Xa non haberá chancos con chatolas
que convosco poidan
Sorride enxebres, sorride galegos.



Foto : Santomé, canastros no Fondo Lugar (setembro 2018)



Moradelha editora



Publicacións populares deste blog

Dito 122 : De Ensenada aos nosos días

Dito 113 : Familias, casas e cousas (IX)

Dito 118 : Familias, casas e cousas (XIV)

Dito 121 : O mellor e único amigo do Tolo

Dito 115 : Familias, casas e cousas (XI)

Dito 106 : Familias, casas e cousas (IV)

Dito 112 : Familias, casas e cousas (VIII)

Dito 87 : O que se sabe e o que se supón que poido pasar

Dito 116 : Familias, casas e cousas (XII)

Dito 117 : Familias, casas e cousas (XIII)