Dito 22 : Elexía de Santo Tomé
Elexía Hai que irse despedindo distes eidos (Anxelina dixit) Elexía de Santomé Adeus frores da miña Moradella, roseiras voadoras inzando ó ceo, mainas mesturas do arco da vella. Xa vou velliña e so un leitiño ceo, vendo pola fiestra estrelas e rosas, coma noite, todo palidéceo. Polo Castro, a lúa saúda ás Osas, cobízame a auga da Fonte Vella, e penso no entroido e nas mimosas. Eu canto chorei nesta Moradella, i esbagoei polos meus queridos, e traballeiche coma unha centella. Que boa sesta nos quentiños penedos, para sempre adeus miña Bouza fría, Ai! toxiños que calquei nos Cardedos. Adeus miña veiga da Presoría, onde as maceiras de Santiago tiña, e miña nai a apañalas bulía. Adeus do Fondo Lugar a casiña, cortello das miñas catro meniñas, canastro cheo de frores de fariña. Outeiros de carqueixas e fopiñas, onde pacían a Cuca e Marela, vaquiñas da avoa, tan bonitiñas. Canto traballo facían para ela, e canta manteza nos regalaban, dua...