A Cortiza

  Lembranzas de Fankín «Eu son Balbino, un rapaz da aldea. Coma quen di, un ninguén».      Así comezaba o libro de Xosé Neira Vilas: Memorias dun neno labrego . Todo parecido do que se vai contar aquí con ese libro, podía non ser unha casualidade. Fanquín, que era como lle chamaba a veces cariñosamente súa nai ao personaxe desta historia, tería moito en común con Balbino. Calzado con chancos e co pantalón remendado axudaría a seus pais en case todos os traballos que facían eles; desde carrexar feixes de herba para o gando, ir as piñas e a leña para o lume, sachar o millo e as patacas ou ir coas vacas cara o monte. Quizais tiña unha pequena vantaxe: que tanto seus pais como seu irmán como el mesmo, traballaban no que era deles, mentres que Balbino e os seus faríano nas terras do amo. « Eu estivera a punto de nacer nunha cociña se non fose porque alguén axudara a miña nai, que se atopaba soa nese momento, a subir á súa habitación no último instante e alí asisti...